چرا غرب به اوکراین و فلسطین نگاه متفاوتی دارد؟

به گزارش ایسنا، روزنامه چپ عبری زبان هاآرتص که توسط رژیم صهیونیستی منتشر می شود، در یادداشتی به قلم دیمیتری چامسکی، سعی در ترویج چشم انداز «دو کشور» داشته و تهاجم روسیه به اوکراین را نمونه قرار داده است. باید اذعان داشت که علیرغم شباهت هایی که بین تلاش روسیه برای «اشغال» اوکراین و اشغال فلسطین توسط اسرائیل وجود دارد، بین این دو تفاوت اساسی وجود دارد.

او گفت: «در حالی که نیروهای اوکراینی قاطعانه، خشونت‌آمیز و با انواع سلاح‌ها در برابر ارتش روسیه ایستاده‌اند و تاکنون هزاران سرباز روسی را قتل عام کرده‌اند، می‌بینیم که تمام جهان بی‌وقفه آنها را تشویق می‌کنند و آنها را قهرمانانی می‌خوانند که از آنها دفاع کردند.» . آنها برای آزادی مردم خود می جنگند.

از سوی دیگر، اگر فلسطینی‌ها به ارتش اسرائیل در سرزمین‌های اشغالی حمله کنند و سربازان آن‌ها را بکشند، نه تنها برای اسرائیلی‌ها، بلکه برای غربی‌هایی که نفس حبس می‌کنند و شاهد «قهرمانی مقاومت اوکراین» هستند. “تروریستی و مخرب” است.

مؤلف می نویسد: دلیل اختلاف این دو بسیار روشن است; اوکراینی ها دارای یک دولت، دولت و قانون به رسمیت شناخته شده هستند، در حالی که فلسطینی ها یک قومیت بدون دولت و حاکمیت هستند. همانطور که ماکس وبر سوسیالیست بزرگ می گوید، دولت به معنای سلطه و قدرت در جامعه ای است که استفاده از خشونت مشروع را در انحصار خود در اختیار دارد، با توجه به این تصور که سربازان اوکراینی و شهروندان مسلح از خشونت علیه سربازانی که سرزمینشان را اشغال می کنند، استفاده می کنند. و برعکس، مقاومت افراد بی تابعیت را مشروعیت بخشید.

در این یادداشت آمده است: در اینجا، ادعاهای پوچ پست مدرن در مورد “پایان عصر ملت ها” روشن می شود; شعاری که همواره در گفتمان «جهانی شدن پسا ملی» به چشم می خورد. دولت ملی در شکل باستانی خود به معنای یک کشور مستقل و مستقل در داخل مرزهای شناخته شده توسط همه ملت ها است و این ذخایر حیاتی و دارایی های مردم اوکراین است که به آنها حق دائمی دفاع از خود در برابر “اشغالگر خارجی” می دهد.

نویسنده در ادامه می گوید: مردم فلسطین اما کشور خاصی ندارند و در مقابل اشغالگران اسرائیل به حال خود رها شدند تا سرنوشت خود را تعیین کنند. اسرائیل که آنها را اخراج می کند و اموالشان را سلب می کند، در حالی که فلسطینی ها حق پاسخ قاطع بین المللی به مقامات اشغالگر را ندارند.

درسی که از جنگ کنونی روسیه و اوکراین باید آموخت این است که دولت ملی و داشتن کشوری با مرز مشخص، ساختار اساسی یک انسان برای دفاع در برابر انسان دیگر یا یک قومیت در برابر قومیت دیگر است. به همین دلیل، اکثر جوامع بین المللی دموکراسی و خودمختاری سیاسی پوتین را نمی پذیرند. او گفت: «بهتر است اوکراینی ها (اسلاوها که برادران کوچکتر مردم بزرگ روسیه هستند) در چارچوب فدراسیون چند ملیتی روسیه زندگی کنند.

نویسنده استدلال می‌کند که مشکل این است که آنها می‌خواهند این رشته را تحت عنوان یک «گفتمان پساملی‌گرا» به فلسطینی‌ها بفروشند، چه به‌عنوان «دولت دو ملیتی» یا در قالب هر نظام عجیب دیگری که یکی نیست. اگر چنین سیستمی ایجاد می شد، یعنی یک «طرح ترامپ» یا چیزی کمتر از یک کشور بود.

بنابراین، در صورت پیوستن اوکراین به فدراسیون روسیه، سلطه روسیه بر مردم اوکراین باقی خواهد ماند و این امر در چارچوب «دولت واحد» در اسرائیل یا فلسطین رخ خواهد داد و یهودیان اسرائیلی از احساس قومیت محروم نخواهند شد. برتری بر فلسطینی ها و فلسطینی ها از رویای خود برای دستیابی به برتری ملی بر اسرائیلی ها دست بر نمی دارند.

نویسنده نتیجه می گیرد که «فقط می توان امیدوار بود که طرح «دو دولتی» دوباره به قدرت بازگردد، زیرا تنها راه پیش روی صلح و تحقق برابری واقعی بین اسرائیل و فلسطین است.

انتهای پیام